นิทานสอนใจ ก้ออนเมฆกับต้นไม้ อ่านกี่ครั้งก็ซึ้ง

ต้นไม้แก่ขอฝนจากเมฆก้อนน้อย เจ้าเมฆน้อยตอบเพียงว่า น้ำฝนมีอยู่น้อยเกรงว่ามันจะไม่พอให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ วันต่อมาเมฆก้อนน้อย ก็ยังคงบอกเช่นเดิม มันน้อยไป ฉันยังไม่พร้อมที่จะให้ เมฆก้อนน้อยจึงออกเดินทางและพยายามสะสมฝน เพื่อให้มันมากพอที่จะทำให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ เมื่อได้ปริมาณมากพอแล้ว เมฆน้อยจึงกลับมา แต่สิ่งที่พบข้างหน้า มีเพียงซากต้นไม้ที่ยังเหลืออยู่เมฆน้อยได้แต่ร้องไห้ แล้วถามว่า ทำไมความพยายามของฉัน ไม่มีค่าเลยเหรอ? ชายหนุ่มที่นั่งใต้ต้นไม้ จึงได้แหงนหน้ามอง แล้วบอกเมฆน้อยไปว่าการที่เราจะให้อะไรแก่ใครสักคนที่เรารัก มันไม่ต้องรอให้มากพอ